Verhaal Fietsbrug: Toegankelijke fietsbrug voor iedereen

Voor Hilde is de baan een moeilijk punt om over te steken. Ze is vaak op de baan met de fiets en merkt op dat het zeer gevaarlijk is om de Grote Baan over te steken, zelfs aan de aanwezige lichten. Het openbaar vervoer gebruikt ze ook soms, maar ze merkt op dat dit slecht geregeld is. De verbinding tussen de Kievtiwijk en Helchteren – Centrum of de stations in de omgeving laat te wensen over. Zeker op zondag, vermits ze maar om de twee uur een bus kan nemen en de laatste bus veel te vroeg valt. De auto neemt ze enkel voor grotere afstanden. Ze vindt de fietsbrug een geweldig idee. Dit zou het oversteken vergemakkelijken. Ze vindt wel dat dit veilig en toegankelijk moet zijn voor iedereen. De helling mag niet te steil zijn en het fietsoppervlak mag niet glad worden in de winter. Ook vindt ze dat de brug iets moois moet worden. Ze ziet het wel als een pad tussen de bomen. Het mag ook niet te veel opvallen, niet zoals de andere fietsbruggen die veel metaal bevatten. Ze denkt dat er geen extra functies aan de brug gekoppeld kunnen worden. De Kievitwijk ligt aan de rand van het centrum. Er wonen weinig mensen en er komen ook niet veel mensen op bezoek. Het wordt stilaan een vergeten wijk, de leegstand wordt er enkel groter. Daarom denkt ze dat extra functies zoals een bushalte niet efficiënt zouden zijn. Er zouden niet genoeg mensen af of opstappen. Verder denkt ze ook dat de drukte op de baan niet moeilijk op te lossen is. Ze haalt aan dat er tussen Hechtel en Helchteren plaats is voor een extra rijvak en zo goed als geen huizen. In de ochtend zouden er dan twee rijvakken zijn richting Hasselt, in de avond richting Hechtel. Dit zou de drukte ter hoogte van de Kievitwijk moeten wegnemen, waardoor het veel aangenamer wordt om er te wonen.