vzw Rimo (Diana Zangari, stafmedewerkster algemeen beleid)

Superdiversiteit in Meulenberg

Superdiversiteit is een realiteit (Dirk Geldof). Het wordt sterk bekeken vanuit de stad als emancipatiekader. Binnen onze visie stellen we de mijnstreek als één grote stad ten opzichte van de wijken als eilandjes of zelfstandige identiteiten (hoeft ook niet altijd negatief te zijn) binnen de mijnstreek of stad. RIMO stelt vooral vast dat de wijken als eilandjes functioneren binnen een groter geheel. Bewoners identificeren zich met de wijk waar ze wonen, niet met de stad. Multiperspectief en diversiteit ten opzichte van cultuur: Mensen binnen een stad zijn allemaal super divers en gelaagd. Zolang we over integratie spreken is er een probleem. Meulenberg bijvoorbeeld is ethisch niet divers. Men spreekt er over homogene diversiteit, omdat er vooral Turken en Marokkanen wonen. Hierin verschilt het van Genk, dat superdivers is en meerdere culturen samenleven. Het Huis van Abraham functioneert vooral op een officieel niveau, zoals Genk dat doet. Het is ontstaan van bovenaf, niet van onderuit. De bevolking heeft geen kansen om uit de wijk Meulenberg te vertrekken. Ze leven centraal, in de oude mijncité en behoren dus tot een lagere klasse. Ze moeten de kans hebben om zich op te werken (nieuwe middenklasse), wat kan door te verhuizen naar de rand van de wijk. Meulenberg is een zeer zwakke wijk. De bevolking heeft geen toekomstperspectief. Het is een vergeten hoek: niemand heeft jarenlang naar de wijk en haar bewoners omgekeken. De samenleving is in twee gesplitst met het terugplooien op de eigen gemeenschap als gevolg. Want waarom zouden we nog Nederlands leren of gaan winkelen in winkels buiten de wijk of waarom zouden ze dan moeite doen om mee te denken aan een oplossing? Ook de uitslag van de laatste verkiezingen was weinig hoopvol. De opdeling wordt hierdoor enkel nog versterkt, racisme is normaal geworden. Meulenberg heeft een groot verenigingsleven, vooral binnen de verschillende gemeenschappen. Wanneer mensen de wijk verlaten, keren ze zelden terug om deel te nemen aan het verenigingsleven. Frederik en Claudia hebben een andere visie op ‘zich verenigen’ binnen de gemeenschap. Frederik stelt dat iedereen zich mag verenigen met wie hij zelf wilt, zolang er respect is voor de normen en waarden van de ander. Claudia stemt hier grotendeels mee in. Het verenigen van de gemeenschap geeft identiteit, fierheid en zelfvertrouwen en zorgt ervoor dat we stevig in onze schoenen staan en dat is goed. Buggen slaan naar Vlamingen en andere culturen is ook belangrijk. Het terugplooien naar zichzelf is niet goed. In dat geval spreken we van segregatie, wat niet gezond is voor de samenleving. De bewoners blijven binnen de wijk. Ze zullen niet uitwijken naar het centrum. De Koolmijnlaan vormt de grens van de wijk. Het bewijs hiervoor werd diezelfde dag nog geleverd. Places of common significance: Dit soort plaatsen wordt beschikbaar gesteld om te voorkomen dat de wijk een getto wordt. Neem nu bijvoorbeeld het CC Casino. Bewoners maken daar geen gebruik van omdat de programmatie niet divers genoeg is. Het Casino is oorspronkelijk ontworpen als zijnde een belangrijke functie voor de wijk: het is net als alle andere publieke functies aan de rand van de tuinwijk ingepland. Het is daarnaast het enigste casino dat in het centrum van de wijk werd geïntegreerd in de regio van de arbeiderswoningen in de hele mijnstreek. Nu heeft het de gehele connectie met de wijk verloren, zowel ruimtelijk (doordat het CC nu op de schaal van de gemeente wordt gebruikt) als inhoudelijk (programma). Er heerst veel overlast rond het CC, vooral omdat er geen parkeermogelijkheid is. Betrokkenheid Rimo: Rimo wordt bij geen enkel nieuwbouw project betrokken in de ontwerpfase binnen de wijken waarin zij actief zijn. Wanneer de plannen klaar zijn, mogen ze een formele goedkeuring geven. Hard ten opzichte van zacht: Wij denken te sterk vanuit thema’s die ons interesseren en gaan er vanuit dat die thema’s universeel zijn, terwijl burgers met een socio-economische kwetsbaarheid en / of van een andere cultuur niet wakker liggen van thema’s als mobiliteit, natuur, etc. Best wel confronterend is dat wij dit nu van bovenaf proberen op te leggen. Vertrekken vanuit dezelfde normen en waarden, een gemeenschappelijke basis en de harde thema’s om de zachte thema’s te introduceren: familie, gezin, veiligheid en vertrouwen. Voor de zwakkeren onder ons is dit belangrijker dan mobiliteit, natuur, etc. Men vertrekt steeds vanuit de jongeren omdat de normen en waarden vanuit de cultuur en de familie (vooral de oudere generaties) kort worden gehouden van bovenaf. Zo ontstaat er grote sociale controle. Er ontstaat zo een gesloten cirkel: zachte thema’s kunnen een antwoord bieden op harde thema’s.