Door de groei van steden en het verdringen van groenruimtes zijn uitbreidingen van de stad noodzakelijk geweest om de bevolking meer ruimte te bieden. Het logische gevolg was dat open ruimtes ingenomen werden om nieuwe bebouwingen te plaatsen. Deze groei zet zich tot op de dag van vandaag nog steeds voort, waardoor grote, open, groene ruimtes rondom de stadskern steeds schaarser worden. Dit heeft negatieve gevolgen op de ecosystemen en biodiversiteit in en rondom het gebied. Binnen de Katarinawijk kan er eigenlijk niet gezegd worden dat er te weinig groene zones aanwezig zijn. Het is echter wel zo dat deze plaatsen vaak niet genoeg ingezet worden in functie van de biodiversiteit. Het is ook belangrijk om op te merken dat veel van de groenzones zich bevinden op privaat terrein. Aan de hand van deze observatie zou er dus gekozen kunnen worden om meer aandacht te besteden aan methodes om de achtertuinen van bewoners beter in te zetten en te activeren als bio-diverse groene zones. Aangezien stedelijke verdichting nog steeds een heel actueel onderwerp is, moet er rekening mee worden gehouden dat er niet zomaar drastische ingrepen gedaan kunnen worden in de verhouding tussen de groenzones en het verstedelijkte gebied. Er moet wat dat be- treft gefocust worden op de bestaande groenzones aan de hand van kleine ingrepen en participatie van de bevolking. Binnen woon- wijken ontstaan biodiverse ecosystemen vooral in private tuinen. Door middelen aan te reiken om achtertuinen in te zetten als biodiverse ruimtes, en architectuur in te zetten als bio-diverse context, kan er samengewerkt worden om de gehele biodiversiteit binnen woonwijken te verbeteren. Ook de rol van deze exoten kan in de toekomst onderwerp worden van publiek debat.