Binnenin de stedelijke context van Hasselt wordt het meteen duidelijk dat er veel ruimte voorzien wordt voor individuele praktijken, zoals woningen, appartementen, cafés, bibliotheken,.. Deze zijn echter allemaal sterk gezoneerd en afgezonderd van elkaar. De percelen worden ook niet tot hun uiterste potentieel benut, hetgeen op ecologisch vlak ook een minpunt is. Met de betonstop/bouwshift in het vooruitzicht en grote nadruk op individualisering is het hoognodig meer gemeenschapszin binnen de stad te creëren door het delen van ruimtes te bevorderen. Onderstaande teksten bespreken kort welke ruimtes in de stad al gedeeld worden en welke op dat vlak verbeterd kunnen worden. Een eerste winst zit mogelijk in het delen van grenzen. Grenzen zijn overal te vinden. Ze zorgen hoofdzakelijk voor de afbakening van de ruimte die we delen. Er werd in dit geval specifiek gekeken naar de grenzen rond de openbare pleinen in de Katarinawijk. Door deze grenzen eens beter onder de loep te nemen, wordt het mogelijk om een beeld te scheppen van hoe deze positief kunnen bijdragen aan het “delen” van ruimte en nieuwe collectieve initiatieven. Ook het delen van stoepen wordt aangehaald als winst. De stoep vormt de grens tussen de straat en het huis en maakt zo een essentieel deel uit van de beperkte open ruimte die in de stad aanwezig is. De vraag is echter hoe de stoep als gedeelde ruimte verbondenheid van gebruikers kan stimuleren. Zo zou het kijkgroen op de stoep omgevormd kunnen worden tot een buurtmoestuin. Zo’n moestuin kan mensen samenbrengen in de omgeving van het Sint-Katarinaplein. Het merendeel van de bewoners van de Katarinawijk heeft een huis met een bijkomende bouw waarop een plat dak geplaatst wordt. Wat opvalt is dat die daken weinig gebruikt worden, terwijl de beschikbare ruimte in de wijk eerder schaars is. Zouden deze daken ingezet kunnen worden als gedeelde ruimte?